Dal van Josaphat of de Beyert
In 1476 kocht de priester Gerard de Bruyn een huis met grote tuin in de Brusselse straat en vestigde er met verlof een congregatie van Franciscanessen afkomstig van het klooster van Peer. Dit huis had gediend als herberg en had de naam Beyert gekregen wat "bijeenkomst" betekent. Al snel werden daar ook een klooster en kerk gebouwd welke in 1510 werd gewijd. de Bruyn liet toen hij stierf zijn hele vermogen aan het klooster na. In het klooster leefden religieuzen van aanzienlijke en adellijke families, o.a. een nicht van Karel V. Hierdoor kreeg het klooster ook allerlei privileges van het Spaanse hof. De kloosterlingen mochten vrij reizen naar hun familie.Het klooster was een groot gebouw geheel uit mergelsteen gebouwd. Het kende een rijke inrichting. Het gehele klooster was onderkelderd, ondersteund door gotische zuilen. In 1794 werd het klooster in brand geschoten, alleen de buitenmuren stonden er nog. De ruïnes werden in de Franse tijd verkocht. In 1893 kocht de congregatie der broeders van de onbevlekte ontvangenis de gebouwen en terreinen. Kerk en klooster zijn in 1894 afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw van deze orde.
Een afbeelding van het klooster zoals het er uitzag op in 1750 kun je zien op de maquette in centre Céramique in Maastricht. (Zie ook overzichtsopnamen van de maquette)